میرزا فرج الله صدیقیان «واصف بیدگلی» در سال 1266 هـ.ش (1308هـ.ق) در کوچه دربند محله توی ده بیدگل دیده به جهان گشود.
پدرش آقایوسف، انسانی آگاه، معتمد و برخوردار از علم و مکنت بود.
محیط مساعد و مذهبی خانواده، وسیله رشد و استعداد کمنظیر این فرزند گردید.
و او علیرغم این که از مکتب و سواد مرسوم بهرهای نبرده بود، توانست در کودکی، قرآن و معارف اسلامی را بیاموزد.
فکر روشن و زبان گویای وی در سرودن شعر، به ویژه در مدح و منقبت ائمه اطهار(علیهمالسلام)، بینظیر است.
واصف سادهزیست و قناعتپیشه بود و از راه بزازی (پارچهفروشی) امرار معاش مینمود.
او اعتقادی عمیق و ارادتی عظیم به اهل بیت عصمت و طهارت(علیهمالسلام) داشت و شهرت وی نیز در برپایی مراسم عزاداری برای حضرت اباعبدالله الحسین(علیهالسلام) در محرم است تا آنجا که به پایهگذاری هیأت سقایی بیدگل انجامید.
ادامه مطلب ...
Admin
5 - بهمن‌ماه - 1390 ساعت 13:00