بیدگل و امامزاده هایش

بیدگل و امامزاده هایش

آران و بیدگل شهرستانی ست که حدود صد هزار نفر جمعیت دارد و در شمالی ترین نقطه استان اصفهان واقع است. شهرستانی که فقط راه ارتباطی آن دو جاده است که به کاشان مرتبط میشود.

اگر از یک غیر بومی که اطلاعات کمی در مورد شهرستان ما دارد بپرسید که از ویژگی مردم این شهر چه چیزی توجه شما را به خود جلب کرده میگویند که مردم آران و بیدگل، مردمی بسیار مذهبی هستند. مردم اینجا هر پنجشنبه و جمعه به زیارتگاه ها میروند و عده هم به دیدار عزیزان خود در گورستان ها شهر میروند. اما این فقط ظاهر موضوع است. اگه دقایقی را در یکی از گورستانها بگذرانید میبینید که سر قبر هر فردی چندین زن-حدود 7،8 تا- و یکی دوتا هم مرد هست که دارند با هم حرف میزنند. اگر فامیل و آشنایی دارید که فوت کرده پیشنهاد میکنم برای فاتحه خوانی بروید و چند دقیقه هم همان جا بایستید و ببینید بقیه چه میگویند.

بحثی که چند روزی ست داغ شده بحث سر گنبد(گمبذ) امامزاده قاسم (ع) است. بحثی که جای خود را تا حدودی به غیبت ها و دیگر مسائل مورد صحبت را داده. چیزی که نمیدانم چرا اینقدر ذهن مردم بیدگل رو مشغول کرده. بعضی ها مخالف این قبیل کارها و صحبت ها هستند و میگویند که این کارها نشان از ضعف فرهنگی مردم شهر ما دارد و بعضی ها هم موافق هستند و برای پیشرفت شهر امری لازم میدانند وبر این عقیده هستند که برای جذب مردم از دیگر شهرها سکوی پرتابی ست. این دو دسته نظرشان عموما در مورد شهرک صنعتی هم به همین شکل هست ولی جدای از دیدگاه های این دو دسته؛ از نظر من شهرک صنعتی علاوه بر ضرر هایی که داشته به گونه هم باعث پیشرفت شده چرا که وقتی ما با دیگر شهرها ارتباط قوی تری داشته باشیم تأثیر بیشتری از آنها میگیریم و هر چند تخریبهایی هم به دنبال داشته باشد به گونه ای باعث پیشرفت هم میشود چه از طریق شهرک صنعتی و چه از طریق جرثقیل و گنبد.

در شهر ما تا دلتان بخواهد امامزاده و مسجد اتمام شده و مسجد در حال ساخت و حسینیه هست. تا جایی که در بعضی مناطق شهر در محدوده دویست سیصد متری سه مسجد هست. مساجدی که که اگر موقع نماز وارد آنها شویم افراد محدودی را میبینیم که عموما افراد پای به سن گذاشته را میبینیم. شهر ما با وجود این همه مکانهای مذهبی فقط یک آمبولانس دارد که آن هم فرسوده است. این در صورتی است که چند ما پیش از سوی وزارت بهداشت اعلام شد آران و بیدگل در کشور از نظر تجویز نسخه و مراجعه به داروخانه رتبه اول را به خود اختصاص داده است. کمی باید به این موضوع فکر کرد که چرا این همه مریضی در بین آران و بیدگلی ها رواج دارد و مشکل کجاست؟

من آماری از نوع بیماری ها ندارم که این تجویز نسخه ها برای بیماری های جسمی بوده یا روحی. اگر ما معتقدیم که مردمی مذهبی هستیم پس نباید زیاد به بیماری های روحی دچار شویم زیراکه کسی که ایمان واقعی که خداوند داشته باشد به به افسردگی و از این نوع بیماری دچار نمیشود. پس فایده ی این همه امامزاده چیست...! اگر هم بیماری ها از نوع جسمی هست ریشه آن در چیست؟ آیا مردم شهر ما همه شان کارهای طاقت فرسا و بدون استراحت انجام میدهند؟ آیا در ادارات جسمی سنگین تر از خودکار هم بلند میکنند؟ و آیا های دیگر.

اینطور که من در چند اداره دیدم چیزی جز بگو و بخند نبود. چند سال پیش که همت کردم برم کارت ملی خودم رو از اداره ثبت و احوال بگیرم یک روز کار اداری اش طول کشید و بعد از 40 روز کارت آماده تحویل شد. به خاطر دارم که آن روز نوشته بود ساعت کارشان از ساعت شش و نیم تا یک و نیم ظهر هست و من وقتی ساعت 7 رفتم که کارهای کارت را انجام بدم مسئولش نبود و ساعت هشت و نیم با چشمان پف کرده و خمیازه کشان تشریف آرود و ساعت یک هم وقتی کارهای اداری اش تمام شده بود و فقط باید مدارک تحویل گرفته میشد برای خودشان تعطیل کردند و گفتند بروم فردا بیایم. در خیلی از شغل ها در این شهر به همین شکل هست و خیلی وقت تلف میشود. فقط هنوز این سوال در ذهنم هست که این بیماری های جسمی چه نوع بیماری هایی هست. و آیا این همه امامزاده برای شفای این همه بیمار بس نیست...و این سوال هم در ذهن من هست این همه امامزاده در این شهر چکار میکنند و بخاطر دارم چندسن سال پیش هم وقتی بچه بودم این سوال را از فردی که چند سالی در اینجا زندگی میکرد پرسیدم و او با خنده جواب داد احتمالا مردم شهر شما تا یک امامزاده از شهرتان عبور میکرده او را میکشتند و هر کدام را در محله ای دفن میکردند.

اگر نگاهی بیندازید میبینید که هرتقریبا هر محله یک امامزاده دارد. خیلی از مردم شهر ما هم به این امامزاده ها ارادت بسیار دارند و نمیدانم چقدر از آنها وقتی نذری میکنند و پولی در حرم این امامزاده ها میندازند برای شفای بیمار خود یا هر خواسته دیگری که دارند به انجام خواسته خود توسط این امامزاده ها فکر میکنند و یا آنها را وسیله ای میدانند...؟